Bij ver-werkwoorden afgeleid van werkwoorden kunnen vier groepen onderscheiden worden.

Een groot aantal werkwoorden die met het voorvoegsel ver- van andere werkwoorden afgeleid worden, geven aan dat de door het basiswoord genoemde werking een negatief resultaat heeft voor het daarbij genoemde object. Het door het lijdend voorwerp aangeduide wordt tenietgedaan, beschadigd of verspild door de genoemde werking. Zo kan (tijd) verreizen in de zin:

omschreven worden als 'door te reizen verdoen'. In de genoemde betekenis is het procedé productief. Andere voorbeelden van op die manier gevormde overgankelijke werkwoorden zijn:

Onovergankelijk is het werkwoord verhongeren ('van honger omkomen').

Nauw verwant met de eerste groep zijn de werkwoorden die aanduiden dat de werking die door het basiswoord genoemd wordt, een ongewenst of onbedoeld resultaat heeft. Zo betekent zich verrekenen 'zo rekenen dat het fout is'. Met deze betekenis is het procedé alleen productief ter vorming van wederkerende werkwoorden. Voorbeelden zijn:

Bij deze groep sluiten zich qua betekenis niet-wederkerende afleidingen aan als vergroeien ‘scheef groeien’, verdraaien en verleiden.

Een derde groep vormen de overgankelijke en onovergankelijke werkwoorden met ver- die een verwijdering benoemen als resultaat van de werking die het basiswerkwoord noemt. Tot dit niet-productieve type behoren verbannen, verdrijven, verjagen, verstoten, vervliegen, vervloeien en verwaaien.

Als vierde groep is er een tamelijk groot aantal overgankelijke werkwoorden die een verandering aanduiden.

Zie Booij & Van Haaften (1987) en Booij (1992) voor een bespreking van de samenhang tussen de betekenis en de op grond daarvan voorspelbare syntactische valentie van deze werkwoorden.

Ze geven aan dat het door het lijdend voorwerp (in enkele gevallen het onderwerp) aangeduide op een andere plaats terechtkomt of een ander uitzicht krijgt. Zo betekent (de bloemen) verschikken: 'door schikken van plaats veranderen, verwisselen'. Voorbeelden van deze onproductieve groep zijn verder:

Heel wat van de tot dusver genoemde afleidingen hebben een negatieve, minachtende betekenis. Dat is ook het geval bij werkwoorden als verachten, verdenken, verraden en verwensen die niet bij een van bovenstaande groepen horen.

Buiten deze betekeniscategorieën vallen werkwoorden als verbouwen (van gewassen), verwerven, vereisen, vermissen, en werkwoorden waarvoor geen ongeleed basiswoord aan te wijzen is, zoals verbazen, verdedigen, verdwijnen, vergeten, verliezen en vernielen.

Het prefix ver- kan worden aangehecht aan substantieven. Er kunnen twee groepen onderscheiden worden. In een eerste groep vormt het voorvoegsel ver- in combinatie met een substantief overgankelijke en onovergankelijke werkwoorden met als betekenis: 'maken of worden tot datgene wat het substantief noemt'. Het procedé is productief. Voorbeelden zijn:

Met dit procedé zijn ook werkwoorden gevormd als verseksen, verploppen en vertrossen (van het letterwoord Tros), als in:

Tot een andere, niet-productieve, groep behoren woorden die een verwisselen of anders maken betekenen zoals verbedden, verhuizen, verjaren en vertalen.

Met het voorvoegsel ver- kunnen van adjectieven overgankelijke en onovergankelijke werkwoorden afgeleid worden met de betekenis '(in nog grotere mate) maken of worden wat het adjectief noemt'. Zo kan verharden de betekenis 'hard(er) worden' krijgen, bijv. in verharde sneeuw, of in de zin Cement verhardt ook onder water. Daarnaast heeft dit werkwoord ook de causatieve betekenis 'hard(er) maken', bijv. in een weg verharden of in de zin:

Niet alle afleidingen volgens dit productieve procedé zijn in de beide betekenissen gebruikelijk. Met name de eerste betekenis is minder algemeen. Werkwoorden als verbeteren, verduurzamen, verkleinen en vergroten zijn voornamelijk als overgankelijk werkwoord in gebruik ('beter/meer duurzaam/kleiner/groter maken'), maar vooral in België ook wel onovergankelijk, zoals in:

De werkwoorden vernieuwen en verduurzamen worden tegenwoordig ook af en toe onovergankelijk gebruikt,

Zie Dreschler (2019).

zoals in:

Het werkwoord verdikken in de betekenis 'aankomen, dikker worden' (gezegd van personen) is in België gangbaar, zoals in:

Voorbeelden van volgens dit procedé gevormde werkwoorden zijn verder:

Bij een aantal werkwoorden fungeert de vergrotende trap van een adjectief als basiswoord:

Zie Booij (1994, 1996).

De werkwoorden verontschuldigen en verontrusten zijn naar betekenis afgeleid van het adjectief onschuldig en het substantief onrust. We verwachten dan de vormen veronschuldigen en veronrusten, maar doordat ont- een prefix is dat werkwoorden vormt, terwijl on- wordt aangehecht aan substantieven en adjectieven, is de vorm on- tot ont- geworden. Dit geldt ook voor werkwoorden als verontheiligen en verontreinigen.

Zie Van Marle (1978).

Booij & Van Haaften (1987), Booij (1992), Baayen & Lieber (1994).