Er doet zich stabiele regionale variatie voor in de uitspraak van w: in het grootste deel van Nederland wordt dit foneem gerealiseerd als de labiodentale approximant en glijklank ʋ, maar in de zuidelijke provincies van Nederland (onder de grote rivieren) en in België wordt deze klank gerealiseerd als een bilabiale approximant β̞ .

Zie Gussenhoven & Broeders (1976: 54-5), Collins & Mees (1984: 168), Booij (1995: 8).

In het Surinaams-Nederlands wordt de w als de labiaal-velaire approximant w gerealiseerd. Dit is dezelfde klank als in het Engels (bijv. wait ‘wacht’).