In een naamwoordelijke constituent wordt wat altijd gevolgd door een (uitgesproken als sjwa + n), ook als het (kern)substantief meervoudig of niet-telbaar is (vergelijk [14.4.3.4]). Voorbeelden:

In dergelijke zinnen kan de spreker zijn positieve of negatieve waardering te kennen geven omtrent de hoeveelheid of de kwaliteit van de genoemde zelfstandigheid of zelfstandigheden. Heeft de waardering betrekking op de hoeveelheid, dan kan het betekeniseffect vergeleken worden met dat van bijvoeglijke voorbepalingen of determinerende elementen als groot, veel, een heleboel enz., eventueel aangevuld door een bijwoord van graad als ontzettend, vreselijk, heel enz. (zie bijv. [14.4.4.6] en [15.3.1.1]). Vergelijk:

Gaat het om de kwaliteit, dan zijn zeer uiteenlopende omschrijvingen mogelijk, afhankelijk van de aard van het genoemde en van de context en/of de situatie. Een uitroep als:

kan bijv. evenzeer betekenen dat de bedoelde persoon volgens de spreker een heerlijk leven heeft als dat zijn leven erg moeilijk is.

Als de uitroep een volledige zin is, kan de verbinding gesplitst worden: wat blijft dan vooraan staan en de rest van de groep met een staat in het middenstuk van de zin [21.3.5.3]. Vergelijk:

Formeel-archaïsch is het gebruik van wat (zonder een) in combinatie met al, zoals in: