De woorden dergelijk(e), soortgelijk(e), dusdanig(e) en zodanig(e) vertonen in betekenis veel overeenkomst met zulk(e). Ze onderscheiden zich echter syntactisch van aanwijzende voornaamwoorden doordat ze in het enkelvoud voorafgegaan worden door het onbepaalde lidwoord een. Voorbeelden:

Evenals de adjectieven hebben deze vier woorden buigingsvormen op -e (vergelijk [6.4.1]) en op -s (vergelijk [6.4.2.1]):

een zodanige beslissing een dusdanig besluit iets dergelijks niets soortgelijks

In dergelijk wordt de ij meestal (strikt genomen ten onrechte) als sjwa uitgesproken, in de archaïsche nevenvorm diergelijk(e) altijd als ij, evenals in soortgelijk(e).

De vier hier besproken woorden worden alleen niet-zelfstandig gebruikt, afgezien van de vaste uitdrukking en dergelijke (geschreven meestal afgekort als e.d.).

De woorden dergelijk(e) en soortgelijk(e) zijn op dezelfde wijze te gebruiken als ze terugwijzen of buitentekstelijk verwijzen (zie voorbeeld 2, dat op beide manieren opgevat kan worden, namelijk uitgesproken na 1, of op zichzelf staand). Bij vooruitwijzend gebruik kunnen zowel dergelijk(e) als soortgelijk(e) gevolgd worden door een bijwoordelijke bepaling of bijzin van vergelijking; alleen dergelijk(e) ook door een bijzin van graadaanduidend gevolg. Vergelijk:

De woorden zodanig(e) en dusdanig(e) komen wat de hier besproken gebruiksmogelijkheden betreft overeen met dergelijk(e), maar ze behoren tot formeel taalgebruik. Een voorbeeld:

Bij vooruitwijzend gebruik kunnen zodanig en dusdanig bovendien de functie van bijwoordelijke bepaling bij een werkwoord of een predicatief adjectief vervullen, in plaats van zo in de standaardtaal. Voorbeelden: