Met het achtervoegsel, of suffix, -(e)ling zijn persoonsnamen gevormd op basis van substantieven, adjectieven, werkwoorden, en telwoorden. De vorm -eling treedt op na p, k, d, g, ng, m, w en meestal ook na v en t, terwijl -ling na r verschijnt.

De afleidingen op basis van een substantief duiden onder meer een bewoner van een bepaald gebied aan:

Niet tot deze betekenisgroep behoren woorden als ellendeling, kleurling en schipbreukeling,

Afleiding op basis van een adjectief heeft ruimere mogelijkheden; qua betekenis zijn dergelijke afleidingen te vergelijken met de afleidingen op -erd/-aard en die op -erik bijv.:

De op deze manier gevormde substantieven zijn niet altijd negatief waarderend. De woorden jongeling, lieveling, nieuweling, ouderling en vreemdeling hebben een meer neutrale betekenis.

Bij afleiding op basis van een werkwoord doen zich de meeste mogelijkheden voor. De betekenis van de afleiding kan betrekking hebben op het onderwerp van het basiswerkwoord, bijv. leerling ('iemand die leert'), maar ook op het lijdend voorwerp (passief), bijv. huurling ('iemand die gehuurd wordt'). Voorbeelden van dit procedé zijn verder:

Afleidingen op basis van een telwoord zijn onder meer éénling, tweeling en negenling.

Het suffix -ling vormt een zelfstandig prosodisch woord. Daardoor krijgt het secundaire klemtoon, zoals in négenlìng. Door de aanwezigheid van deze secundaire klemtoon op de laatste lettergreep wordt bij verkleinwoordvorming de allomorf -etje gebruikt, zoals in naarlingetje (vergelijk paling, met een onbeklemtoonde tweede lettergreep, en het verkleinwoord palinkje).