In nadrukkelijke aaneenschakelingen krijgt het tweede (en een eventueel volgend) lid meer nadruk dan het eerste. Dat kan zijn omdat het eerste lid het verwachte, het gewone of het verklaarbare noemt, terwijl in het tweede lid het onverwachte, het ongewone of het onverklaarbare genoemd wordt. Voorbeelden:

Maar die tegenstelling is soms nauwelijks merkbaar:

In deze aaneenschakelingen komt in het tweede lid altijd een voegwoordelijk bijwoord voor:

bovendien buitendien daarenboven

of zelfs, als men sterke nadruk wil geven; de woorden daarbij, eveneens, mede, ook, tevens voor minder sterke nadruk.