Het voornaamwoord het wordt verder als onderwerp van gekloofde zinnen gebruikt. In dergelijke zinnen staat een willekeurig zinsdeel voorop, vergezeld van het en een vorm van het werkwoord zijn (die meestal aan dat zinsdeel voorafgaan). De rest van de zin heeft de vorm van een betrekkelijke bijzin (soms als het vooropgeplaatste zinsdeel voorzetselvoorwerp of bijwoordelijke bepaling is, altijd als het onderwerp of een ander voorwerp dan voorzetselvoorwerp is) of van een niet-betrekkelijke dat-zin (soms als het vooropgeplaatste zinsdeel voorzetselvoorwerp of bijwoordelijke bepaling is). Voorbeelden, met niet-gekloofde zinnen in de (a)-zinnen, gekloofde zinnen in de (b)- en (c)-zinnen:

In dit type zinnen is het het onderwerp. Meestal is het als voorlopig onderwerp te beschouwen: de betrekkelijke bijzin is altijd, de niet-betrekkelijke dat-zin soms het eigenlijke onderwerp . De niet-betrekkelijke dat-zinnen zijn dus soms op te vatten als onderwerpszinnen, soms is dit echter niet mogelijk. Vergelijk respectievelijk met 7b, 6b en 4b:

Het (veelvuldige) gebruik van gekloofde zinnen als hier bedoeld, wordt door velen om stilistische redenen afgekeurd. Zie over de gebruiksmogelijkheden van deze constructie verder in [21.1.2.2/2].