De voegwoorden nadat, na, zodra, toen, nu, als en wanneer worden altijd met een voltooide werkwoordstijd gecombineerd, terwijl de werkwoordstijd in de rompzin aangeeft dat de uitgedrukte werking op die van de bijzin volgt. Dit gebruik van de werkwoordstijden bepaalt ook of een voegwoord tot deze of de vorige subparagraaf gerekend moet worden: alle genoemde woorden behalve na komen zowel met voltooide als met onvoltooide tijden voor (over het gebruik van nadat met een imperfectum zie men evenwel [2.4.8.8/i]).

De voegwoorden nadat, zodra en na (dat een beknopte bijzin inleidt), kunnen de werking voor of na het spreekmoment situeren (respectievelijk de voorbeelden 1 en 2), of een herhaalde werking aanduiden (zie 3). Voorbeelden zijn:

Na het voegwoord toen in de hier bedoelde functie wordt alleen het plusquamperfectum gebruikt; de werking wordt vóór het spreekmoment gesitueerd. Voorbeeld:

Het voegwoord nu situeert de werking op of vóór het spreekmoment, waarbij in de bijzin respectievelijk het perfectum en het plusquamperfectum gebruikt worden. Voorbeelden:

De voegwoorden als en (in formeel taalgebruik) wanneer situeren de werking vóór het spreekmoment (perfectum in de bijzin, historisch presens in de rompzin) (zie voorbeeld 7) dan wel na het spreekmoment (zie 8), of duiden een herhaalde werking aan (zie 9). Voorbeelden: