Het woord geen, zoals in i, impliceert dat er sprake is van een lege verzameling, met andere woorden, dat het aantal entiteiten waarop de nominale constituent betrekking heeft, gelijk is aan nul. Er wordt door geen dus een precies aantal aangeduid, net als door de bepaalde telwoorden. Is geen een telwoord?

Broekhuis & den Dikken (2012) beschouwen geen als negatief lidwoord. Een verschil tussen nul en geen waar zij op wijzen is dat geen zowel met enkelvoudige als met meervoudige substantieven gecombineerd kan worden (bijv. geen boek – geen boeken), terwijl nul, net als de andere bepaalde hoofdtelwoorden (behalve één), enkel voorafgaat aan een meervoudig substantief (bijv. nul boeken, maar nul boekuitgesloten). Op die laatste bewering is overigens wel wat af te dingen: in het Corpus Hedendaags Nederlands komt nul regelmatig voor in combinatie met een substantief in het enkelvoud, zoals nul ervaring, nul uitstoot, nul risico, nul kans, nul effect en nul vertrouwen.

Van Dale (Den Boon & Hendrickx 2015) noemt geen zowel als telwoord, met de betekenis ‘niet één enkele’, als als lidwoord, met de betekenis ‘niet één’.

Den Hertog (1972: 142-143) wijst erop dat geen als telwoord (afkomstig van nech-een = ‘zelfs niet één’) soms van het ontkennend lidwoord geen kan worden onderscheiden doordat het klemtoon krijgt. In Géén Amsterdammer zal dat toegeven fungeert geen als bepaald telwoord en is de betekenis ‘zelfs niet één Amsterdammer zal dat toegeven’, terwijl in Hij is geen Amsterdammer het woord geen als negatief lidwoord fungeert en de betekenis van de zin kan worden omschreven als ‘hij is niet een Amsterdammer’.

Omdat het gebruik van geen als bepaald telwoord enkel in een zeer specifieke betekenis aan de orde is wordt het in dit hoofdstuk verder niet besproken. Zie hoofdstuk 29 Negatie voor een behandeling van geen als negatie-element en over het verschil in gebruik tussen geen en niet en The negative article geen 'no'  in Taalportaal voor een (Engelstalige) beschrijving van geen als negatief lidwoord.