In veel gevallen zijn de leden van een nevenschikking niet alleen functioneel gelijkwaardig, maar kunnen ze ook van plaats verwisseld worden. Dit geldt bijv. voor de zinnen 1a en 1b:

De leden Hendrik en Jozef uit 1a kunnen hier zonder enig bezwaar van syntactische of semantische aard in omgekeerde volgorde geplaatst worden.

Er zijn echter ook nevenschikkingen die niet of moeilijk omkeerbaar zijn.

Omkering kan uitgesloten zijn op grond van de betekenisrelatie. Dit is het geval als door verwisseling van de leden de betekenis van het geheel verandert.

In een nevenschikking met het voegwoord want bijvoorbeeld wordt in het tweede lid een verklaring gegeven voor wat in het eerste lid omschreven wordt. Voorbeeld:

Bij omkering wordt een geheel andere causale relatie uitgedrukt:

Zo wordt er bij de omkering van de rangschikkende nevenschikking met en in 4a, in 4b een andere volgorde in de tijd aangegeven:

Omkering is ook uitgesloten als het tweede lid pas te interpreteren is nadat het eerste is genoemd, omdat in het tweede lid verwezen wordt naar elementen van het eerste. Dit is onder meer het geval bij het gebruik van voornaamwoorden of voornaamwoordelijke bijwoorden. Vergelijk:

Door vooropplaatsing van de woorden zijn broer in 6 kan het substantief Hendrik niet langer als antecedent fungeren (zoals in 5), maar wordt er bijvoorbeeld verwezen naar een element dat aan de zin voorafgaat:

Andere voorbeelden:

Vervanging van de verwijzende woorden door niet-verwijzende levert steeds omkeerbare nevenschikkingen op:

Om dezelfde reden zijn er beperkingen op de omkeerbaarheid - zij het niet in even sterke mate - als het werkwoord doen met verwijzende betekenis wordt gebruikt. Vergelijk:

De verwijzende elementen kunnen gedeeltelijk verwijzend zijn: ze refereren dan aan iets wat voorafgaat en ze voegen er tegelijk iets aan toe, bijv.:

Door het tegenovergestelde wordt in 16 het 'buiten spelen' van de eerste zin weer opgenomen, maar op een andere manier: Ludo wil het tegenovergestelde van buiten spelen; dat kan bijvoorbeeld zijn 'binnen spelen'.

Andere voorbeelden met gedeeltelijk verwijzende elementen, waar de leden van de nevenschikking in het algemeen niet omkeerbaar zijn:

Verder is omkering uitgesloten als in een van de leden door samentrekking een deel is weggelaten, terwijl de leden van de nevenschikking in niet-samengetrokken vorm wel omkeerbaar zijn. Voorbeelden:

Wat de omkeerbaarheid van de niet-samengetrokken vormen betreft, kan opgemerkt worden dat 21a gebruikelijker is dan 21b en 22a meer voor de hand ligt dan 22b. In het eerste geval gaat het om een min of meer stereotiepe combinatie (zie 5 hieronder); in het tweede geval is de tijdsorde bepalend: antwoorden volgen meestal op vragen (al is een context waarin 22b normaal is, wel denkbaar).

Ten slotte zijn er de vele stereotiepe combinaties die niet of moeilijk omkeerbaar zijn. Tot de onomkeerbare behoren:

Daarnaast zijn er nevenschikkingen waarvan de omkering door het gebruik of door maatschappelijke conventies bemoeilijkt wordt. Hier zijn geen vaste regels te geven, maar wel kunnen enkele tendensen worden aangeduid: