Het aanwijzend voornaamwoord zulk(e) wordt niet-zelfstandig gebruikt of zelfstandig met meestal binnentekstelijke verwijzing, bijv.:

De vorm zulk komt voor bij niet-telbare enkelvoudige het-woorden, zulke in andere gevallen:

zulk hout zulke balken

De betekenis van zulk(e) is 'van die soort of in die mate als uit context en/of situatie blijkt', het heeft met andere woorden een classificerende functie. In de bovenstaande voorbeelden is de situatie bepalend; de context duidt de bedoelde soort of mate aan in bijv.:

In de laatste twee voorbeelden geeft zulk(e) aan in welke mate de door het adjectief uitgedrukte eigenschap van toepassing is, en heeft het dus de waarde van een graadaanduidende bepaling (vergelijk(15.3.1.1, sectie 2a), Opmerking 1 ). Dit kan alleen bij een attributief adjectief; bij predicatief gebruik verschijnt zo . Vergelijk met 4:

Een enkele keer ontbreekt de verwijzing naar context of situatie en duidt zulk(e) een hoge graad aan, bijv.:

In de standaardtaal vullen zulk(e) en zo'n (zelden gespeld zo een) elkaar aan. Voor substantieven in het enkelvoud die met het onbepaald lidwoord een gecombineerd kunnen worden, wordt zo'n gebruikt, in andere gevallen zulk(e). Vergelijk:

Soms zijn er twee mogelijkheden, afhankelijk van de manier waarop een woord gebruikt wordt. Voorbeelden:

In formele, archaïsche taal kan in plaats van het standaardtalige zo'n ook zulk een gebruikt worden. Voorbeelden:

Regionaal (dat wil zeggen in een groot zuidoostelijk deel van het Nederlandse taalgebied) kan zo'n voorkomen waar de standaardtaal zulk(e) heeft. Voorbeelden:

In formele, archaïsche taal bestaat verder nog de vorm zulks (in de standaardtaal dat). Het is zelfstandig en wordt alleen terugwijzend gebruikt. Een voorbeeld: