In naamwoordelijke constituenten met een substantivische kern komt de adjectivische constituent in een aantal vaste verbindingen en in een paar formele en formeel-archaïsche combinaties achter de kern te staan. Voorbeelden van vaste verbindingen zijn:

Bekende voorbeelden van archaïsche verbindingen zijn:

Ook bij namen van historische figuren (pausen, koningen, keizers, en dergelijke) komt plaatsing van een adjectivische constituent achter de eigennaam voor; de adjectivische constituent gaat dan vergezeld van een determinator in de vorm van een bepaald lidwoord, bijv.:

Zie ook [14.7.2].

Voorts zijn als aanduiding van een bepaald tijdstip naamwoordelijke constituenten mogelijk met een adjectivische bepaling die volgt op de kern en het woordaccent op de laatste beklemtoonbare lettergreep heeft, bijv.:

Deze bepalingen kunnen echter ook voor de naam van de dag staan, maar dan hebben ze het woordaccent op de eerste lettergreep:

Wordt met een dergelijke constituent een datum genoemd, dan is alleen naplaatsing van de bepaling mogelijk:

Predikatieve nabepalingen zoals in: De man, verbaasd, (legde de bal neer) zijn van een geheel ander type dan de hier behandelde nageplaatste adjectivische constituenten. Ze worden behandeld in [14.5.3.11].