Eén reden om omzetselconstituenten als aparte categorie te onderscheiden is dat een heel aantal van dit soort combinaties kan fungeren als nabepaling bij een zelfstandig naamwoord, zoals in (3).

Het is niet mogelijk om daar equivalenten van te geven met een voorzetselconstituent en een partikel: in (3) is er geen werkwoord waarmee door, heen of toe samen een partikelwerkwoord kan vormen. Om toch iets te proberen te construeren, kunnen we geïnspireerd door (2a) (Ik zag erg tegen de les op), bijvoorbeeld, een zelfstandig naamwoord maken van zien en daar dan tegen de les op als zinsdeelstuk aan toevoegen. Maar dat resulteert niet in iets acceptabels: het zien tegen de les opuitgesloten.

Een andere reden om dit soort combinaties als één zinsdeel, een omzetselconstituent, te zien is dat ze op de eerste zinsplaats kunnen staan, zoals in (4)-(6). Het zijn constituenten met een kaderscheppende functie, zoals bijwoordelijke bepalingen van plaats of richting in (4) en tijd in (5). term 'kaderscheppende functie' nu niet meer gebruikt in H21, nog naar kijken.FL: dit herschreven met verwijzing naar ANS2-21 ipv de in maart 2021 nog niet gepubliceerde ANS3-versie van Mario.

Een andere reden om dit soort combinaties als één zinsdeel, een omzetselconstituent, te zien is dat ze op de eerste zinsplaats kunnen staan, zoals in (4)-(6). Het zijn constituenten met een kaderscheppende functie: ze kunnen zonder speciale nadruk een zogenaamde nieuwszin openen.

Hierin verschillen deze combinaties van partikelwerkwoorden in combinatie met een voorzetselconstituent: het is niet mogelijk om de voorzetselconstituent en het partikel samen op de eerste zinsplaats te hebben, vergelijk:

Niet alle combinaties met 'omzetsels' vormen zo'n eenheid als in de voorbeelden hierboven, wat de vraag oproept of ze wel een constituent vormen. Zo vinden we naast de vooropplaatsing van omzetselconstituenten zoals in (4)-(6) ook voorbeelden zoals in (8). In (8a) bijvoorbeeld vinden we niet tegen dat soort dingen op op de eerste zinsplaats, maar alleen tegen dat soort dingen en staat op aan het einde van de zin.

Moeten we tegen dat soort dingen op in (8a) dan nog steeds als omzetselconstituent zien, ook al is die geen aangesloten geheel? Of hebben we hier te maken met een scheidbaar samengesteld werkwoord opbotsen met tegen dat soort dingen als voorzetselvoorwerp? Scheidbaar samengestelde werkwoorden met een voorzetselvoorwerp laten namelijk dezelfde vooropplaatsingsmogelijkheid zien, zoals in (9).

Ook in (10) worden de omzetselconstituenten, als ze zo genoemd mogen worden, onderbroken, nu door de persoonsvorm van de bijzin (zie ook 21.6.1 Doorbreking van de tweede pool).Link toevoegen naar 'onderbreking van de tweede pool'. FL: ik heb de link hierboven toegevoegd, maar weet niet zeker of dit nou juist is. Als we tegen de berg op in (10a) bijvoorbeeld als een constituent zien, wordt die onderbroken door de persoonsvorm zijn. Die volgorde is vergelijkbaar met die van de partikelwerkwoorden in (11): het partikel gaat direct vooraf aan het werkwoord en wordt door een hulpwerkwoord gescheiden van de voorzetselconstituent. Net als in de gevallen van vooropplaatsing in (8) kunnen we ons hier dus afvragen of opgereden in (10a) een partikelwerkwoord vormt met tegen de berg als complement. Merk op dat opgereden hier, net als toelopen in (10b) en meerijden in (10d), als één woord geschreven is, een indicatie dat de taalgebruiker de combinatie als eenheid ervaart.

Een derde gelijkenis vinden we in (12) en (13). In (12) herkennen we combinaties van adposities die we omzetsels hebben genoemd: tegen ... op, op ... af, door ... heen, tussen ... in en met ... mee. In (12) staat de combinatie van het voorzetsel en het complement achter de persoonsvorm in de bijzin, ofwel na de tweede pool, terwijl de andere adpositie voor het werkwoord staat. Ook in deze gevallen worden adpositie en werkwoord veelvuldig aaneengeschreven. Zo vertonen deze combinaties dezelfde volgorde als de scheidbaar samengestelde werkwoorden en hun voorzetselvoorwerp in (13).

We kunnen vaststellen dat er binnen de groep omzetsels verschillen bestaan in de mate waarin ze een eenheid vormen. Van het westen uit in (1b) bijvoorbeeld, of door de jaren heen in (5a), vormen een nogal ondoordringbare eenheid. De volgordes zoals geïllustreerd in (8), (10) en (12) zullen we met die combinaties niet snel tegenkomen. Bij andere combinaties, zoals met ... mee, kan de tweede adpositie juist een sterke band met het werkwoord vertonen en is de volgorde flexibel. De tweede adpositie en het werkwoord kunnen soms dan ook volstaan, bijvoorbeeld Je kunt meerijden of Ze gingen meteen mee. We zien dit ook bij combinaties met boven/onder/achter/voor ... uit en steken zoals die in (14), waar boven de ondergrond en tussen de beide helften van het broodje eventueel ook weggelaten kunnen worden. In die gevallen ligt een analyse als scheidbaar samengesteld werkwoord meer voor de hand. Tussen die uitersten in is er een grote groep voorbeelden die zich niet gemakkelijk laten classificeren.