De infinitief wordt, al dan niet voorafgegaan door te, een (ander) voorzetsel of aan het, gebruikt als deel van een werkwoordelijk gezegde in combinatie met een groepsvormend werkwoord (hulpwerkwoord) [18.5.4] [18.5.5] [18.5.6], bijv.:

Voorafgegaan door te of om te wordt de infinitief gebruikt als werkwoordsvorm in een beknopte bijzin [19.3], bijv.:

Voorafgegaan door te kan een infinitief in bepaalde gevallen net als een adjectief gebruikt worden als voorbepaling in een naamwoordelijke constituent (zie [14.5.1.2], waar enkele beperkingen op de gebruiksmogelijkheden vermeld worden), bijv.:

De infinitieven van de werkwoorden doen, gaan, slaan, staan en zien (alsmede afleidingen van en samenstellingen met deze werkwoorden) worden in zulke gevallen verbogen volgens de regels voor de adjectieven (vergelijk 8 met 9); zie hiervoor [6.4.1].

De infinitief kan gebruikt worden in de functie van een imperatief. Dit gebruik komt vooral veel voor in opschriften, wanneer de aanspreking niet tot een bepaalde persoon gericht is (zie de voorbeelden 13 t/m 17 en vergelijk (zie 2.4.6, sectie 5). Voorbeelden:

De infinitief komt voor als (deel van een) onvolledige zin. De infinitief kan zowel gebruikt worden als het werkwoord in een volledig gemaakte zin in infinitiefvorm verschijnt (zie 18) als wanneer het werkwoord in dat geval een andere vorm aanneemt (zie 19 en 20):

Vergelijk (zie 2.4.5, sectie 5) en (zie 2.4.5, sectie 6).

In retorische vragen of uitroepende zinnen waarin een bepaalde emotie (bijv. ongelovige verbazing, ergernis) wordt uitgedrukt, kan een infinitief samen met een zinsdeel gebruikt worden dat de functie van onderwerp vervult (en met eventuele andere zinsdelen). De uitroepende zinnen beginnen vaak met en. Voorbeelden:

Een infinitief kan ook als substantief optreden (zie voor de substantivering van infinitieven (zie 12.4.1.2), bijv.: