Als nabepaling bij een substantivische kern kunnen beknopte bijzinnen met infinitieven met om te optreden. De beknopte bijzin kan geparafraseerd worden door een betrekkelijke bijzin die een hulpwerkwoord van modaliteit (moeten, kunnen, zullen, willen, mogen) bevat. Voorbeelden zijn:

Dergelijke beknopte bijzinnen kunnen ook als naamwoordelijk deel van het gezegde gebruikt worden (zie [20.1.3.3/8], [b]). Het gebruik van om is hier - anders dan bij beknopte bijzinnen die een complement bij de kern zijn (zie [14.6.3.1]) - verplicht.

Beknopte bijzinnen met om te + infinitief kunnen ook als nabepaling bij onbepaalde voornaamwoorden optreden, bijv.:

De infinitief uit de bijzin is gecombineerd of kan gecombineerd worden met een voorzetselconstituent (als bijwoordelijke bepaling, bijv. iets om uit te drinken). Zie de voorbeelden hierboven. Het eerste voorbeeld betekent dus 'een voorwerp om uit te drinken heb ik niet bij me'. (Vergelijk met iets te drinken onder [14.5.3.8/ii], waarbij een onbepaald voornaamwoord gevolgd wordt door te + infinitief.)

Als de infinitief niet met een voorzetselconstituent verbonden is of kan worden, drukt de bijzin een doel uit, bijv.:

De beknopte bijzinnen met om te + infinitief kunnen voorwerpen of bepalingen bevatten, bijv.:

Nabepalingen in de vorm van beknopte bijzinnen komen na een complement en eventuele overige nabepalingen, met één uitzondering: de bijstelling, die gewoonlijk op de beknopte bijzin volgt. Vergelijk 15 en 16 met 17:

Maar wanneer de bijstelling een herhaling, correctie of verzwakking tot uitdrukking brengt, kan ze ook voor de beknopte bijzin staan:

Nabepalingen met om te + infinitief kunnen ook eventueel verderop in de zin voorkomen, bijv.: