Het antecedent van die is een de-antecedent waarmee personen zowel als zaken aangeduid kunnen worden. In de volgende voorbeelden fungeren naamwoordelijke constituenten met een substantivische kern als antecedent (in 5 is de kern een zelfstandig gebruikt adjectief, in 6 een telwoord):

Het antecedent kan ook een naamwoordelijke constituent met een zelfstandig voornaamwoord als kern zijn; wederkerige en wederkerende voornaamwoorden zijn hiervan uitgesloten. De persoonlijke voornaamwoorden hebben altijd de volle vorm. Voorbeelden:

Niet-onderwerpsvormen van persoonlijke voornaamwoorden worden als antecedent op de eerste zinsplaats meestal vermeden; men gebruikt dan bijv. een andere volgorde of een aanwijzend voornaamwoord als degene(n). Vergelijk:

De combinaties hij die, zij die (meervoud) en degene(n) die kunnen ook betrekking hebben op personen in het algemeen. Ze hebben dezelfde functie als het betrekkelijk voornaamwoord wie met ingesloten antecedent en ze benaderen sterk combinaties als ieder(een) die of allen die waarin ieder(een) en allen de veralgemenende betekenis versterken. Vergelijk:

Het betrekkelijk voornaamwoord die heeft in de betrekkelijke bijzin de functie van onderwerp, voorwerp of naamwoordelijk deel van het gezegde. Alleen in de functie van meewerkend voorwerp kan ook wie gebruikt worden [5.8.5.2/i].Die is uitgesloten na voorzetsels; in dit geval treedt wie op, of een voornaamwoordelijk bijwoord. Voorbeelden:

Zoals uit de voorbeelden blijkt, komt die voor in uitbreidende en beperkende betrekkelijke bijzinnen.