Net zoals voorzetselconstituenten als bepalingen kunnen optreden, geldt dat ook voor adpositieconstituenten met een voornaamwoordelijk bijwoord als complement. Veel adposities die voor kunnen komen met een voornaamwoordelijk bijwoord als complement, hebben een ruimtelijke betekenis. Ze kunnen dan ook goed dienst doen als bepaling van plaats, zoals in (1), of als bepaling van richting, zoals in (2).

Allerlei voorzetsels kunnen een tijdsrelatie uitdrukken, maar het zijn vooral de adposities na en voor die met een voornaamwoordelijk bijwoord gebruikt kunnen worden als bepaling van tijd.

Andere voorzetsels die ook temporeel gebruikt kunnen worden - denk bij voorbeeld aan met Pasen, tegen achten of om middernacht - kennen geen variant met een voornaamwoordelijk bijwoord. We kunnen bijvoorbeeld niet zeggen Ik kijk uit naar Pasen, want daarmee ga ik een lang weekendje weg, maar gebruiken dan het bijwoord dan. Een uitzondering hierop vormen combinaties van waar met op of in, zoals in Het was zo'n zondag waarop alles en iedereen in harmonie leek met zichzelf en Zes maanden is een periode waarin je als regering weinig concreets kan bewerkstelligen.

Andere voorbeelden van bepalingen met daarin een voornaamwoordelijk bijwoord zijn die van middel, zoals waarmee in (4a), van doel, zoals daarvoor in (4b), en van causaliteit, zoals als gevolg hiervan in (4c).

Naast de bepalingen zijn er ook nog andere typen zinsdelen waarin we voornaamwoordelijke bijwoorden als complement van een adpositie aantreffen, namelijk als indirect object en als voorzetselobject.

Het gebruik van dit soort adpositieconstituenten als indirect object is beperkt, omdat voornaamwoordelijke bijwoorden meestal naar dingen in plaats van naar personen verwijzen. In (5a) zien we een voorbeeld van waaraan als meewerkend voorwerp, waarin waar verwijst naar een goed doel. In (5b) staat een voorbeeld van daarvoor als belanghebbend voorwerp; daar verwijst dan naar een groot gezin.

Als voorzetselobject worden deze adpositieconstituenten juist op grote schaal gebruikt. Voorbeelden ervan staan in (6), waarin de adposities vaste voorzetsels zijn bij een werkwoordelijk gezegde: schrikken van, vertrouwen op, beschermen tegen, leiden tot en terugdeinzen voor:

Dit zijn voorbeelden van een werkwoordelijk gezegde dat uit een enkel werkwoord bestaat, of een werkwoord met een hulpwerkwoord. Maar ook werkwoordelijke gezegdes die bestaan uit een werkwoordelijke uitdrukking, kunnen een voorzetselobject hebben met daarin een voornaamwoordelijk bijwoord. Denk bijvoorbeeld aan Ieder mens heeft wel ergens last van, met het voorzetselobject ergens van bij de werkwoordelijke uitdrukking last hebben, en Ouders zonder partner staan overal alleen voor, met het voorzetselobject overal voor bij de werkwoordelijke uitdrukking alleen staan.

Daarnaast komen deze adpositieconstituenten ook voor als voorzetselobject bij een naamwoordelijk gezegde, zoals in (7):

Er is hier ook een andere analyse mogelijk. In die analyse is hierbij in (7a) geen voorzetselobject bij het naamwoordelijk gezegde gebaat zijn, maar het complement van het bijvoeglijk naamwoord gebaat. Hierbij gebaat is volgens die analyse een adjectivische constituent, met gebaat als kern en hierbij als complement. Ook in (7b) vormt trots daarop dan een adjectivische constituent, met de kern trots en complement daarop. Ergens kampioen in in (7c) is dan een nominale constituent, met het zelfstandig naamwoord kampioen als kern en ergens in als complement.

Een bijzonder type voorzetselobject vinden we in (8), namelijk het voorlopig voorzetselobject, dat meestal met het voornaamwoordelijk bijwoord er wordt gevormd.

Net als in (6) zijn de adposities hier vaste voorzetsels bij het werkwoord: streven naar, discussiëren over, zich ergeren aan, zich verbazen over en kiezen voor. In het geval van het voorlopig voorzetselobject wordt de adpositie voorafgegaan door er en gevolgd door een bijzin. Bij streven naar hoort een bepaald doel, dat in (8a) door de bijzin wordt uitgedrukt: dat deze optredens voor iedereen een feest zijn. In plaats van dat we zeggen We streven naar dat deze optredens voor iedereen een feest zijn, waarin de bijzin direct als complement van het voorzetsel optreedt, gebruiken we 'alvast' het voorlopige voorzetsel object ernaar, waarbij er vooruitverwijst naar de inhoud van de bijzin.

Daarnaast vinden we adpositieconstituenten met daarin een voornaamwoordelijk bijwoord ook als zinsdeelstuk in nominale constituenten, bijvoorbeeld als complement van deel (9a) of als bepaling bij strip in (9b); als onderdeel van de absolute met- of zonder-constructie, zoals in (10); en als onderdeel van het werkwoordelijk gezegde, zoals in de werkwoordelijke uitdrukking in (11), waarin er niet naar iets verwijst.

In België behoren ook de b-zinnen hieronder tot de standaardtaal; ze komen vooral voor in informeel taalgebruik. Het gaat om absolute constructies die beginnen met met of zonder, gevolgd door een nominale constituent en een adpositieconstituent. In de b-zinnen bestaat de adpositieconstituent uitluitend uit een adpositie, bijvoorbeeld bij in (ib). De a-zinnen laten zien wat standaardtalig is in het hele taalgebied in dit soort gevallen, namelijk een adpositieconstituent die bestaat uit een adpositie en een voornaamwoordelijk bijwoord als complement, zoals erbij in (ia). De adpositieconstituent geeft de locatie aan van de nominale constituent: het briefje bevindt zich bij de duif in (ia) en bij het kindje in (ib).

Overigens behoren de absolute constructies in (vi) tot de standaardtaal in het hele taalgebied. In die gevallen is alleen een adpositie zonder complement mogelijk. Hierin is de nominale constituent in de met-constructie steeds een kledingstuk, of in ruimere zin iets dat gedragen kan worden, en de adpositie geeft aan hoe dat ten opzichte van het lichaam gedragen wordt.