Werkwoorden die een mededeling, vraag, gebod, belofte en dergelijke tot uitdrukking brengen en dus een communicatief betekenismoment hebben;

Voorbeelden:

Werkwoorden die een vorm van weten, geloven, vermoeden en dergelijke uitdrukken;

Voorbeelden:

Werkwoorden die een waardering tot uitdrukking brengen;

Bij deze werkwoorden verschijnt in de rompzin meestal een voorlopig lijdend voorwerp het. Voorbeelden:

Afzonderlijke vermelding verdient het werkwoord vinden. Het kan al dan niet met een adjectief verbonden optreden met een lijdendvoorwerpszin. Bij gebruik zonder adjectief is het voorlopig lijdend voorwerp het uitgesloten; in het andere geval is het verplicht aanwezig. Vergelijk:

Als een dat-zin op de eerste zinsplaats staat, blijft het voorlopig lijdend voorwerp achterwege:

Andere voorbeelden met vinden + adjectief zijn:

Gecombineerd met een adjectief komt in plaats van vinden soms ook achten of noemen voor, bijv.:

Werkwoorden die een vorm van willen of verlangen uitdrukken;

Voorbeelden:

Het werkwoord willen zelf kan alleen een lijdendvoorwerpszin bij zich hebben als het onderwerp van de hoofdzin niet gelijk is aan het onderwerp van de bijzin; in dat geval krijgt willen een dat -zin. In andere gevallen wordt willen verplicht gecombineerd met een infinitief als werkwoordelijke aanvulling (zie [18.5.4.4/iiie]). Voorbeelden:

Werkwoorden die een wijze van waarneming aanduiden;

Voorbeelden:

De werkwoorden horen, zien, voelen en in beperkte mate ruiken kunnen in plaats van een dat-zin ook een infinitief als werkwoordelijke aanvulling bij zich krijgen (zie [18.5.4.8]); ze kunnen niet met een beknopte bijzin verbonden worden. Een voorbeeld is:

Werkwoorden die het veroorzaken van iets te kennen geven;

Voorbeelden: