De keuze tussen passieve en actieve zinnen wordt verder in belangrijke mate (maar zie de Opmerking verderop) bepaald door het verschil in informatieve geleding in de beide constructies. (Het begrip informatieve geleding en de rol ervan bij de volgorde van de elementen in een zin wordt besproken in [21.1.2].) Dit is het duidelijkst bij zinnen mét een door-bepaling. Het onderwerp van een actieve zin, dat kan optreden als uitgangspunt, of als minder belangrijk gegeven, waar in de rest van de zin wat over gezegd wordt, kan in een andere context door middel van een door-bepaling juist als het element met de hoogste informatieve waarde voorgesteld worden. Een dergelijk element staat gewoonlijk verder achteraan in de zin. Omgekeerd kan een informatief belangrijk voorwerp uit een actieve zin in het passieve equivalent fungeren als (minder belangrijk) uitgangspunt. Een dergelijk element staat gewoonlijk meer vooraan in de zin. We illustreren dit met enkele voorbeelden:

Het grammaticale onderwerp uit de laatste zin van 1, het voorstel, sluit aan bij de eraan voorafgaande context en vormt het uitgangspunt voor de mededeling waarin de kern van de informatie bij de door -bepaling ligt. Met neutrale intonatie is de actieve pendant hier vrijwel uitgesloten. In zin 2a wordt degene die de handeling verricht heeft als informatief belangrijkste element van de mededeling voorgesteld. Deze zin kan heel goed dienen ter afsluiting van een muziekuitzending, terwijl de actieve zin 2b in dezelfde context minder goed zou passen.

Voorbeelden zijn verder:

Een voorbeeld met een betrekkelijke bijzin is 5a. Door het gebruik van de passieve zin wordt in dit laatste geval tevens een dubbelzinnigheid uit de actieve pendant vermeden. In de actieve betrekkelijke bijzin kan het betrekkelijk voornaamwoord die namelijk gemakkelijk geïnterpreteerd worden als grammaticaal onderwerp.

Door het gebruik van de passieve zin wordt in dit laatste geval tevens een dubbelzinnigheid uit de actieve pendant vermeden. In de actieve betrekkelijke bijzin:

literatuur bij [22.2]: Klein & Visscher [1996], Van Langendonck [1968], Pollmann [1970], Schermer-Vermeer (1971a), Smedts & Van Belle [1993], De Vooys (1930b), Wellander [1920], Wilmots [1990]