In informeel taalgebruik komen zinnen voor die alleen een begrijpelijke taaluiting vormen als wordt aangenomen dat het taalelement op de eerste zinsplaats is weggelaten. Dit geldt bijv. voor de tweede zin van 1:

Op de eerste zinsplaats van die tweede zin (hier weergegeven door een liggend streepje vóór de voor-pv dacht) kunnen we het eerste deel van het voornaamwoordelijk bijwoord daarover invullen; we krijgen dan een zin die tot de standaardtaal behoort:

Wat voor element moet worden aangevuld, is af te leiden uit context en/of situatie. De hier bedoelde weglating betreft altijd de eerste zinsplaats. Vergelijk met 1 de volgende zin, waarin daar na dacht zou moeten staan:

De taalelementen die voor een dergelijke weglating in aanmerking komen, zijn:

• het eerste deel van een voornaamwoordelijk bijwoord;
• een bijwoord van tijd;
• een bijwoord van plaats;
• een aanwijzend voornaamwoord;
• het presentatieve er;
• een persoonlijk voornaamwoord (meestal ik).

Met al deze elementen volgt hieronder een voorbeeld. De woorden die in informeel taalgebruik uit de tweede zin kunnen worden weggelaten, zijn telkens gecursiveerd en tussen haakjes geplaatst.