Met het uitheemse (Latijnse) achtervoegsel, of suffix, -iter itɛr worden bijwoorden afgeleid van uitheemse adjectieven op -aal of op -eel. Daarbij krijgt -eel de allomorf -aal. Het betreft woorden die vooral in formele taal gebruikt worden. Het procedé is beperkt productief. Voorbeelden:

De hoofdklemtoon ligt bij deze woorden op de aan -iter voorafgaande lettergreep: normáliter nɔr’malitɛr. Steeds meer taalgebruikers spreken dit woord echter uit als normalíter nɔrma’litər, waarbij de laatste klinker als een sjwa wordt gerealiseerd. Deze klemtoonverschuiving is een weerspiegeling van de algemene tendens dat Nederlandse woorden hoofdklemtoon dragen op de op-een-na-laatste lettergreep.