Sommige adjectieven op -baar hebben een actieve betekenis ‘kunnende + infinitief’, in afleidingen van onovergankelijke of onovergankelijk gebruikte werkwoorden zoals ontbranden, ontploffen en ontvlammen.

Dit zijn werkwoorden, die een gebeurtenis beschrijven zonder dat er een Agens wordt genoemd. Deze werkwoorden selecteren het hulpwerkwoord zijn als hulpwerkwoord van tijd, zoals in De bom {is / *heeft} ontploft. Ook het intransitieve werkwoord schijnen heeft een corresponderend adjectief met -baar: schijnbaar. Naast blijken vinden we blijkbaar, dat als bijwoord wordt gebruikt.

Er zijn ook enkele adjectieven waarvan het basiswerkwoord onovergankelijk is, maar die toch een min of meer passieve betekenis hebben:

Van de werkwoorden doen, gaan, staan en zien (en hun afleidingen of samenstellingen) wordt de afleiding gevormd met de infinitiefvorm in plaats van met de stam van het werkwoord: (on)doenbaar, (on)begaanbaar, (on)bestaanbaar, (on)verstaanbaar, (on)weerstaanbaar, (on)afzienbaar, (on)overzienbaar, (on)voorzienbaar.

Bij zien wordt ook zicht als stam gebruikt, zoals in zichtbaar. Afleidingen volgens het genoemde procedé van slaan (en van samenstellingen daarmee) zijn ongebruikelijk, maar een woord als onverslaanbaar wordt wel gebruikt.

Een aantal afgeleide adjectieven is alleen gebruikelijk met het ontkennende voorvoegsel on-, zoals onmiskenbaar, onloochenbaar, ontwijfelbaar, onuitstaanbaar, en onontkoombaar. Deze adjectieven zijn dus het product van de combinatie van twee woordvormingsprocessen, suffigering van werkwoorden met -baar, en prefigering van de zo gevormde adjectieven met on-.

Booij 2010: 41-46.

Het suffix -baar heeft de fonologische eigenschap dat het een zelfstandig prosodisch woord vormt. Daardoor is er geen fonologisch verschil tussen de samenstelling draagbaar en het adjectief draagbaar: beide bestaan uit de prosodische woorden (draag) en (baar). De hoofdklemtoon valt op het eerste prosodisch woord, en -baar draagt een secundaire klemtoon: dráágbààr.

Omdat -baar een zelfstandig prosodisch woord is, is het ook mogelijk om het suffix in een woordgroep één maal weg te laten, zoals in de woordgroep zicht- en tastbaar.

Zie Booij 1985; 2019: 182.

Ook kan -baar worden weggelaten samen met een ander prosodisch woord, zoals in de volgende zin:

In adjectieven met -baar is, net als bij een aantal andere adjectiefvormende suffixen soms ook sprake van klemtoonaantrekking als het basiswoord een samenkoppeling is, bijv. toepásbaar (van tóepassen), wegláátbaar (van wéglaten), onuitpútbaar (van úitputten), maar niet altijd, blijkens woorden als úitprobeerbaar (van úitproberen), en ónderverhuurbaar (van ónderverhuren). Bij sommige van deze adjectieven kan de klemtoon wisselen, bijv. afwásbaar of áfwasbaar (van áfwassen), terúgvorderbaar of terugvórderbaar (van terúgvorderen), ómkoopbaar of omkóópbaar (van ómkopen). Ook bij handhaafbaar, afgeleid van de samenstelling handhaven, zien we twee mogelijkheden: hándhaafbaar of handhááfbaar.

Het suffix -baar wordt voornamelijk aangehecht aan overgankelijke werkwoorden. Deze hebben twee argumenten, een Agens (de handelende persoon), en een Patiens (wie of wat de handeling ondergaat). De afgeleide adjectieven duiden een eigenschap aan. Het Patiens-argument van het werkwoord fungeert als de drager van de eigenschap, en de adjectieven kunnen niet combineren met een adpositieconstituent met door die de Agens aanduidt:

Dit volgt uit de betekenis van dergelijke adjectieven op -baar: ze duiden geen gebeurtenissen aan, maar eigenschappen. Daarom kan de Agens van het basiswerkwoord, die een handelingsinterpretatie veronderstelt, niet optreden bij deze deverbale baar-adjectieven, en kunnen ze dus niet gecombineerd worden met een door-bepaling. Een schijnbare uitzondering hierop is een zin als Zes is deelbaar door twee, waarin een adpositieconstituent met door voorkomt bij een adjectief op -baar. In dit geval wordt door echter niet gebruikt om een Agens aan te duiden. Het gaat hier om een adjectief afgeleid van het werkwoord delen dat een specifiek voorzetsel kiest, namelijk door, in de combinatie iets delen door iets.

Bij -baar-adjectieven kan wel een complement van de vorm [voor + naamwoordelijke constituent]] gebruikt kan worden, maar dan heeft die naamwoordelijke constituent geen Agens-rol. Een dergelijke voorzetselconstituent kan ook gebruikt worden bij ongelede adjectieven zoals leuk; vergelijk: