In woorden als bleekblauw, hoogzwanger, lichtgeel en roodbruin doet het eerste deel van de samenstelling dienst als een nadere bepaling van het tweede, en draagt het meestal de hoofdklemtoon. Het eerste deel heeft vaak de betekenis van versterking, zoals in:

Adjectieven met zo’n versterkende betekenis kunnen herhaald worden om die betekenis nog meer te benadrukken, net zoals substantieven, werkwoorden) en prefixen met zo’n versterkende betekenis:

Bij deze eerste groep samenstellingen van het type adjectief + adjectief horen ook samengestelde geografische adjectieven als:

waarin het eerste adjectief een nadere bepaling is van het tweede. Tussen beide delen wordt een koppelteken geschreven. Alleen het tweede deel van de samenstelling wordt verbogen.

Het tweede type wordt gevormd door copulatieve samenstellingen, die met een koppelteken gespeld worden, zoals:

In dergelijke samenstellingen is het linkerdeel niet zonder meer een nadere bepaling bij de betekenis van het rechterdeel: Frans-Duits betekent bijvoorbeeld: tussen Frankrijk en Duitsland.

Dergelijke copulatieve samenstellingen komen vooral voor in meer formeel taalgebruik. Vaak bestaan ze uit vreemde woorden, bijv.:

Hoewel deze samenstellingen qua betekenis nevenschikkend zijn, fungeert het laatste deel als hoofd wat betreft de verbuiging, zoals blijkt uit hun verbuiging in woordgroepen zoals (de) Frans-Duitse (oorlog) en (de) rood-wit-blauwe (vlag).

Adjectieven als kortgerokt en witgejast worden beschouwd als samenstellende afleidingen.