Adjectieven worden het vaakst attributief gebruikt, als bepaling voorafgaand aan een substantief. Het adjectief geeft nadere informatie over het substantief: het drukt een eigenschap of toestand uit van de entiteit waar het substantief naar verwijst (een persoon, dier of ding, of een groep). De aardige docenten, bijvoorbeeld, verwijst naar een groep docenten die als eigenschap hebben dat ze aardig zijn. Het geheel, de aardige docenten, vormt een nominale constituent, met het substantief docenten als kern, en het adjectief aardige als voorbepaling bij dat substantief. Andere voorbeelden zijn:

Als een adjectief attributief gebruikt wordt, krijgt het in de meeste gevallen een buigings-e (bijv. de kleine jongen), behalve in een indefiniete nominale constituent met een het-woord als kern (bijv. een klein meisje).

Heel wat adjectieven kunnen alleen maar attributief gebruikt worden. Dit geldt vooral voor relationele adjectieven, maar er zijn ook andere adjectieven waar dit voor geldt.