Een hiaat kan in bepaalde fonologische omgevingen vermeden woorden door de invoeging van een glottisslag ʔ, een klapje van de stembanden. Zo’n glottisslag kun je beschouwen als een soort medeklinker. Deze invoeging gebeurt na een a, waar de andere opties voor vermijding van een hiaat niet beschikbaar zijn, maar alleen als de volgende lettergreep klemtoon draagt. Invoeging van een glottisslag treedt daarom alleen op aan het begin van een voet. Als een woord dat met een klinker begint wordt uitgesproken na een pauze, dan wordt er altijd met een glottisslag begonnen. In gelede woorden kan een glottisslag een morfologische grens markeren, zoals in de woorden re[ʔ]ageren en spreek[ʔ]onderwijs.

De volgende woorden illustreren het optreden van de glottisslag:Zie Jongenburger & Van Heuven 1991.

In verbonden spraak kan invoeging van een glottisslag ook optreden in woordgroepen.