Over noord-zuidvariatie in intonatie is niet veel bekend.

Binnen Nederland werd er wel onderzoek gedaan naar regionale verschillen in zinsmelodie, zie Hanssen (2017).

Toch lijken sprekers aan te voelen dat er verschillen zijn tussen Nederland en België op dit gebied.

Zie Van Heuven & Van de Velde (2010: 17).

Gooskens (1997) deed onderzoek waarbij Nederlandse en Belgische proefpersonen fragmenten moesten beoordelen op herkomst: luisteraars moesten aangeven of men dacht dat het fragment was ingesproken door een spreker die uit hetzelfde land afkomstig was als zijzelf. Daarbij moesten drie versies van dezelfde fragmenten beoordeeld worden: (i) een onbewerkte versie, (ii) een gemonotoniseerde versie, waarin de natuurlijke spraakmelodie verwijderd was en vervangen was door een vlakke toon, maar met behoud van de klanken (segmentele informatie), en (iii) een 'gedelexicaliseerde' versie, waarin juist de melodie bewaard was, maar de klanken (segmentele informatie) verwijderd waren (door zogenaamde laag-doorlatende technieken).

Uit de resultaten bleek dat zowel Nederlandse als Belgische luisteraars meestal in staat waren om de drie versies van de fragmenten correct te classificeren. Hoewel de classificatie vaker correct gebeurde voor de onbewerkte en de gemonotoniseerde fragmenten, werd voor de gedelexicaliseerde fragmenten toch een correctheidsscore bereikt die niet aan het toeval kon worden toegeschreven. Dit betekent dat de luisteraars in staat waren om op basis van informatie over enkel de zinsmelodie een onderscheid te maken tussen Nederlands-Nederlands en Belgisch Nederlands. Wat de precieze verschillen zijn in de zinsmelodie van beide variëteiten kon uit het onderzoek niet worden afgeleid.

Zie Van Heuven & Van de Velde (2010: 20). Verhoeven (2005: 246) betoogt dat de intonatie van het Belgisch-Nederlands en die van het Nederlands-Nederlands niet wezenlijk verschillen, waarbij beide variëteiten toonhoogtecontouren hebben die bestaan uit combinaties van stijgende en dalende toonhoogtes tussen twee declinatielijnen. Er blijkt echter wel een verschil te zijn in (tenminste) een van de prosodische eigenschappen van beide variëteiten, namelijk spreeksnelheid. Uit onderzoek van Verhoeven, De Pauw & Kloots (2004) blijkt namelijk dat de gemiddelde spreeksnelheid in het Nederlands-Nederlands significant hoger ligt dan in het Belgisch-Nederlands.