Het passief wordt gevormd door een vorm van het hulpwerkwoord worden te combineren met het deelwoord van het werkwoord dat in het passief gebruikt moet worden. Dat deelwoord, dat formeel volkomen gelijk is aan een voltooid deelwoord, wordt op grond van zijn functie passief deelwoord genoemd.

In de onvoltooide tijden treedt het hulpwerkwoord worden op als persoonsvorm of als infinitief (eventueel voorafgegaan door te), naargelang het al dan niet met een ander werkwoord een groep vormt. Ter illustratie geven we hieronder een aantal passieve zinnen, die we telkens laten voorafgaan door een mogelijke actieve pendant. (Voor de relatie tussen actieve en passieve zinnen zie men [22.1].)

In een aantal gevallen wordt in de onvoltooide tijden van passieve constructies de werkwoordelijke aanvulling worden of te worden soms weggelaten. Zie voor de bespreking van dit verschijnsel [18.5.2.3/ii].

De voltooide tijd van het passief bestaat uit een vorm van het hulpwerkwoord zijn, gecombineerd met het passief deelwoord van het zelfstandig werkwoord. Voorbeelden van passieve zinnen in de voltooide tijd zijn de (b) -zinnen uit de volgende reeks:

In de (b) -zinnen horen de (passieve) deelwoorden gespoten, gestolen en ontdekt slechts schijnbaar bij het hulpwerkwoord zijn. Dit blijkt uit de corresponderende (a) -zinnen, waar ze, in overeenstemming met de in [2.3.2.8/iv] gegeven regels, in de voltooide tijden met hebben worden vervoegd. Zijn kan beschouwd worden als hulpwerkwoord van tijd bij het voltooid deelwoord geworden:

In de standaardtaal wordt geworden echter gewoonlijk niet uitgedrukt. Toch kan men wel eens zinnen aantreffen als de volgende:

Het al dan niet gebruiken van geworden zou ingegeven kunnen zijn door de wens om een zeker nuanceverschil tot uitdrukking te brengen. Toevoeging van geworden kan de zin immers weer meer het karakter van een 'dynamisch passief' geven (passieve zinnen met zijn zijn op zich veeleer 'statisch'; zie hierover [22.1/2]). Ook heeft het gebruik van geworden door zijn overbodigheid iets omslachtigs. Hierdoor is het in bepaalde situaties juist weer bruikbaar als stilistische variant.