Bij het vormen van de verbogen varianten van de adjectieven moet vooral aandacht besteed worden aan de oppositie stemloos/stemhebbend bij de medeklinkerparen p - b, t - d, f - v en s - z. Deze oppositie is ook van belang is bij de woordvorming (bijv. grijs - grijzig) en bij de vorming van de vergrotende trap (bijv. grijs - grijzer. Het gaat om de zogenaamde finale verscherping(zie 1.1.3, sectie 2). Voor problemen die louter op spelling betrekking hebben, zoals de enkelvoudige of dubbele spelling van medeklinkers (bijv. dof - doffe) en van de klinkers a, e, o (bijv. dwaas - dwaze(r)) verwijzen we naar de Woordenlijst Nederlandse taal.

Als we van de verbogen vormen van de adjectieven uitgaan, kunnen we volstaan met deze ene regel: houden we bij weglating van de uitgang aan het eind van het woord b, d, v en z over, dan worden deze uitgesproken als p, t, f en s. De f en s worden als f en s geschreven, maar in het geval van gesproken p en t blijft men b respectievelijk d schrijven. Enkele voorbeelden zijn:

Gaan we van de (onverbogen) woordenboekvorm uit, dan geldt het volgende: