|
De voorvoegsels aarts-, loco-, opper-,
sub-, super- en vice-
|
[ 12·3·1·3·ii·5 ]
|
||||
|
Met de voorvoegsels aarts-, loco-,
opper-, sub-, super- en
vice- zijn hoofdzakelijk functieaanduidende substantieven
gevormd die een rangorde aangeven. De procédés zijn niet productief. Alle
genoemde voorvoegsels dragen het woordaccent.
Met aarts-, opper- en super- zijn substantieven gevormd die betekenen 'de eerste, hoogste, oudste in rang in de door het grondwoord genoemde functie'. Het laatste voorvoegsel komt niet zo vaak voor. Voorbeelden zijn respectievelijk: aartsbisschop, aartsengel, aartshertogin, aartsmoeder, aartsvader; opperadmiraal, opperbestuur, oppergezag, opperofficier, opperrabijn, opperrechter; superarbiter, superintendent. Voor afleidingen waarin aarts- en super- een andere betekenis hebben, zie .
Met sub-, vice- en loco- zijn substantieven gevormd ter aanduiding van een lagere, ondergeschikte rang in de door het grondwoord genoemde functie. Voorbeelden zijn: subdiaken, subhoofd, subparagraaf, subregent; vice-admiraal, vice-consul, vice-kanselier, vice-koning, vice-premier, vice-rector vice-voorzitter. Loco-, met de betekenis 'waarnemend, plaatsvervangend', is beperkt tot de woorden loco-burgemeester en loco-secretaris. Opmerking 4
.
|
