Met een ander woord als grondwoord   [ 12·4·2·3·2·c ]   Door middel van het onbeklemtoonde achtervoegsel -lijk zijn van een voorzetselbijwoord afgeleid: achterlijk, voorlijk en met tussenvoeging van -er-: innerlijk, uiterlijk.      In een paar gevallen komen afleidingen met een adjectief als grondwoord voor. Voorbeelden met -zaam zijn langzaam en gemeenzaam. Andere gevallen met -zaam zonder dat synchroon een afleidingsbasis aan te wijzen is, zijn onder meer bedachtzaam, behulpzaam, moeizaam, onachtzaam, zelfgenoegzaam . Een afleiding met -baar van een adjectief is openbaar (met wisselend accent); zonder een synchroon voorhanden afleidingsbasis: bruikbaar. Afleidingen met -(e)lijk zijn openlijk, ziekelijk, lieflijk, kouwelijk, ouwelijk . Vergelijk verder . Opmerking 4 Bij afleidingen die gevormd worden met -lijk (met sjwa uitgesproken) doen zich wel eens moeilijkheden voor in de keuze tussen -lijk of -elijk. In verband met de tussenklank -e- (eveneens uitgesproken als een sjwa) kunnen de volgende hulpregels wellicht enig houvast bieden, waarbij opgemerkt moet worden dat -elijk in gesproken taalgebruik algemener voorkomt dan in geschreven taalgebruik. [1]  Als het grondwoord uitgaat op r treedt nooit -e- op, bijv. gebeurlijk, gevaarlijk, bestuurlijk .      [2a] Als het grondwoord eindigt op p, t, k, b of d, wordt -e- ingevoegd, behalve als [3a] geldt, bijv. gemeenschappelijk, hopelijk, wettelijk, onmetelijk, verschrikkelijk, zakelijk, hebbelijk, goddelijk, vermoedelijk, vriendelijk . (In de geschreven taal worden de spellingsregels toegepast, in de gesproken taal de uitspraakregels.)      [2b] In andere gevallen, zie [3].      [3a] Als de laatste lettergreep van het grondwoord een sjwa bevat, of anderszins onbeklemtoond is, treedt nooit -e- op, bijv. wereldlijk, avondlijk, openlijk, zaliglijk, vaderlijk; koninklijk .      [3b] In andere gevallen treedt gewoonlijk wel -e- op, maar zie [4] t/m [7]. [4]  Het grondwoord eindigt op n.      [4a] Als de n voorafgegaan wordt door een lange klinker of een tweeklank, wordt geen -e- ingevoegd, bijv. aanzienlijk, (on)doenlijk, fortuinlijk, gewoonlijk, pijnlijk .      [4b] In andere gevallen wordt meestal -e- ingevoegd, bijv. mannelijk, kennelijk, onoverwinnelijk , met als minder gewone nevenvormen manlijk, kenlijk, onoverwinlijk . [5]  Het grondwoord eindigt op ch (vaak als g geschreven).      [5a] Na geschreven g wordt gewoonlijk geen tussenklank geschreven, bijv. bedrieglijk, beweeglijk, ontzaglijk, vaaglijk, werktuiglijk . Soms komen beide vormen voor: walg(e)lijk, zorg(e)lijk . Altijd met -e- komt voor: hertogelijk ( aartshertogelijk, groothertogelijk ).      [5b] Na een geschreven ch schrijft men -e-: belachelijk, hachelijk . [6]  Het grondwoord eindigt op f.      [6a] Na een lange klinker of een tweeklank, zijn beide vormen mogelijk, bijv. ongelofelijk/ongelooflijk, gerief(e)lijk, vergefelijk/vergeeflijk, lief(e)lijk, slafelijk/slaaflijk, lijf(e)lijk, onbeschrijf(e)lijk .      [6b] In andere gevallen wordt vrijwel altijd de tussenklank -e- ingevoegd, bijv. erfelijk, verderfelijk, (on)sterfelijk, stoffelijk, boetstraffelijk . [7]  Het grondwoord eindigt op s.      [7a] Na een lange klinker of een tweeklank, zijn beide vormen mogelijk, bijv. ongeneselijk/ongeneeslijk, verkies(e)lijk, afgrijs(e)lijk, huis(e)lijk, maar altijd: pauselijk, ijselijk, wijselijk .      [7b] In andere gevallen wordt vrijwel altijd -e- ingevoegd, bijv. toepasselijk, misselijk, menselijk, valselijk .