Weglating van het inleidende woord   [ 27·5·3·3·ii·1 ]   Behalve in nevenschikkingen met reeksvormers kan het inleidende woord weggelaten worden. Voorbeelden: (1) Je bent hier niet gekomen om liedjes te zingen en (-) grapjes te maken. (2) Ik heb een heer gekend die rijk was maar (-) het toch te veel vond om een gulden aan de armenzorg te spenderen. (3) Dat gebeurt vooral op het platteland waar veel vroeger wordt opgestaan en (-) veel grondwerk voorkomt. (4) Als we een Duits dictee hadden gehad en (-) de luie leraar de blaadjes liet ruilen, kwam er meestal niet veel van de correctie terecht. (5) Toch bleef ik in de spiegel kijken toen de deur openging en (-) er een corpulente meneer binnenkwam. (6) De dichter zoekt de woorden tot deze plotseling in hem beginnen op te rijzen en (-) zij hem zoeken en meenemen. Als het inleidende woord in de bijzin een zinsdeelfunctie vervult, moet die functie in beide leden identiek zijn (zie , [1][c]). In de volgende zin kan het betrekkelijk voornaamwoord die dan ook niet weggelaten worden, aangezien het in het ene lid lijdend voorwerp is en in het andere onderwerp: (7) De agressieve bedoelingen echter die we eerst niet wilden zien en die blijven bestaan zolang het regime zich handhaaft, vormen wel degelijk een belangrijke factor.