|
Het werkwoord
|
[ 30·3·2·1 ]
|
||||||||||||||||
|
Een werkwoordelijke constituent bestaat onder andere uit een werkwoord. Dat
werkwoord kan een dynamisch of een statisch karakter hebben. We spreken van
een dynamisch karakter als het
werkwoord een activiteit of proces weergeeft waarin er sprake is van een
bepaalde ontwikkeling, verandering, anders gezegd een verloop in de tijd,
zoals bijv.
ontploffen smelten verorberen fietsen slapen Van een statisch werkwoord spreken we als dit juist niet het geval is en het werkwoord een bepaalde toestand aanduidt. Voorbeelden zijn:houden van zijn kennen weten Wanneer een werkwoord een dynamisch karakter heeft, dan kunnen eventuele voorwerpen en sommige bepalingen nog een bijdrage aan de aspectualiteit van de werkwoordelijke constituent leveren. Vergelijk bijvoorbeeld de zinnen in (1):
 ). Zin (1b) is derhalve terminatief. In (1c)
zien we dat, wanneer er geen sprake is van één kilometer, maar van een niet
gespecificeerd aantal kilometers, de activiteit niet begrensd wordt en de
werkwoordelijke constituent duratief aspect heeft. Daarmee wordt ook de zin
duratief.
Wanneer het werkwoord een statisch karakter heeft, dan hebben de voorwerpen en bepalingen die eventueel ook nog in de werkwoordelijke constituent kunnen optreden geen enkele invloed meer op de aspectuele informatie. De werkwoordelijke constituent en de zin hebben in dat geval altijd duratief aspect. Vergelijk:
|
